Człowiek z sąsiedztwa IX – Wywiad z Tadeuszem Hutyrą
Człowiek z sąsiedztwa IX – Wywiad z Tadeuszem Hutyrą
1. Czym
jest dla ciebie poezja?
Poezja jest dla mnie muzą, pisane słowo
symfonią wszystkich melodii świata i serc ludzkich, perfekcją w wyrażeniu tego,
co się chce wyrazić, w wieloznacznej technice pisania, czy to tradycyjnej, czy
abstrakcyjnej. W jakimś sensie również przekazanie czytelnikowi głębszej wiedzy
na temat jego samego i otaczającego go świata. Obrona najwspanialszych wartości
w szerokim tego słowa znaczeniu, czystych od jakichkolwiek czynników
manipulacyjnych.
Poeta jest w jakimś sensie aniołem,
zbliżeniem człowieka do Niebios, ale nie w sensie dogmatyczno-religijnym, a w
sensie czystości jego poezji, bazującej na intelektualnej uczciwości, a nie
jakichkolwiek ideologiach czy systemach nacisku dla jakichkolwiek
partykularyzmów. A przede wszystkim poezja, jak już wspomniałem, jako
najwspanialsze odzwierciedlenie słownego języka, dąży do tego, by ten język
poetycki dorównywał dziełom muzycznym, był swoistym rodzajem piękna
„muzycznego” w sensie ekspresji słownej.
Jednocześnie, poezja może być również
różnego rodzaju abstrakcją, eksperymentem, i nie ma reguł w tym zakresie. Czyli
po prostu szerokiej drogi w poezji. Najważniejsze, żeby cechowała ją uczciwość
jej twórców. Czytelnicy wybiorą to, co najbardziej kochają…
Pieśń o
Atlantydzie /sonet/
Dokąd
zmierzasz, powiedz, Atlantydo Pańska
że arogancją swą odpychasz aniołów
co księgi mądrości ci ślą, wyryte czcionką
żarzącą się promieniami aż po sklepienie Niebios.
Odrzuciłaś tych co byli fontanną mądrości
co jak ambrozjański balsam cię koili, uleczali
Z ich pomocą byś powstała, cudotwórczo
lecz dla ślepej wiary tylko żeś się oddała.
Jesteś starcza, konasz teraz, Atlantydo
żaden balsam ci już nie pomoże, więdniesz
kres twój zapisany w przeznaczeniu, bezpowrotnie.
Wiedz, ze lśniłabyś jak tysiąc boskich rydwanów
gdybyś tylko posłuchała głosów mędrców
i rozsiała nasiona wolności w miejsce ślepej wiary.
że arogancją swą odpychasz aniołów
co księgi mądrości ci ślą, wyryte czcionką
żarzącą się promieniami aż po sklepienie Niebios.
Odrzuciłaś tych co byli fontanną mądrości
co jak ambrozjański balsam cię koili, uleczali
Z ich pomocą byś powstała, cudotwórczo
lecz dla ślepej wiary tylko żeś się oddała.
Jesteś starcza, konasz teraz, Atlantydo
żaden balsam ci już nie pomoże, więdniesz
kres twój zapisany w przeznaczeniu, bezpowrotnie.
Wiedz, ze lśniłabyś jak tysiąc boskich rydwanów
gdybyś tylko posłuchała głosów mędrców
i rozsiała nasiona wolności w miejsce ślepej wiary.
2. Kim
jest poeta?
Poeta to szczególna osobowość charakteryzująca
się wręcz muzykalną wrażliwością na wszystkie aspekty słowne charakterystyczne
dla poezji. Potrafi wznieść poezje na na wieloznaczne i wielowymiarowe
płaszczyzny, jakby była matematyką, i fizyką, i chemią piękna słowa, i
filozofią tego słowa, i czymkolwiek innym.
Poeta jest magikiem słowa, czarodziejem w
jakimś sensie, ale i filozofem. Kimś, kto potrafi spojrzeć w nurty życia,
świata, literatury z dalekowzrocznym zasięgiem. Poeta to mistrz słowa pisanego,
wczuwający się w to słowo i w każde jego aspekty z niezliczoną wprost
wymiarowością. Słowo jest jak życie, jak świat, jak własny dom, jak domy
sąsiadów, jak ojczyzna i obce strony. Można nim eksperymentować na
najrozmaitsze sposoby. Ale zawsze z pełnym oddaniem, wrażliwością i uczciwością.
3. Jak
stać się poetą?
Nie ma reguły. Jedni stają się poetami po
studiach, inni piszą poezję od „kolebki”, inni zaś dopiero co odkryli w sobie
pasje poetycką… W moim przypadku było to wprost nieprawdopodobne. Otóż zostałem
dodany do amerykańskiej grupy poetyckiej 4 lata temu i tak zacząłem pisać
pierwsze wiersze po angielsku. Po prostu ktoś dostrzegł we mnie wrażliwość
poetycką. Po polsku zacząłem pisać wiersze w lutym 2017 roku, czyli trochę
ponad rok i… piszemy już wspólnie z innymi autorami 6-ty i 7-my tom „Boskiego
Chóru”, który ja zainicjowałem. W każdym bądź razie, kto chce zostać poeta
powinien posiadać dystans do tego, co pisze i potrafić się korygować, patrzeć
na to, co pisze, z dystansu, gdy trzeba, nie ponosić się nerwami, gdy ktoś krytykuje,
bo może ta krytyka jest jak najbardziej na miejscu.
4. Jak
powstają twoje wiersze?
Różnie. Raz łatwo, bez zbytniego wysiłku.
Innym razem długo zastanawiam się nad każdym wyrazem, zwrotem, całością tekstu.
BOSKA
TKANINA /sonet/
Boska
tkanina, misternie upleciona, spójrz na nią!
Karakorum ze strzelistym szczytem, Maszerbrum
śnieżnobiałym, wyrzeźbionym jakby ręką Myrona
natchnionego nocnym gwiazdozbiorem Rzeźbiarza.
Boska tkanina w niciach której każda żywa istota
promieniująca niczym gwiaździste sklepienie nieba
Geometria boskich znaków mówiących tak wiele
Centaur, Ptak Rajski, Kompas, Żagiel, Kasjopeja.
Lecz spójrz na bliźniego swego, w nim boska tkanina
Oczy jego na strunach światła, i umysł, i serce
w boskich wodach skąpany, stworzony dla świata.
Nie ugnę się przed wyzwaniami, skały nawet skruszę
Twarz moją ozdobią migoczące mgławice
pokażę światu, żem boska istota, z Jego tkanin!
Karakorum ze strzelistym szczytem, Maszerbrum
śnieżnobiałym, wyrzeźbionym jakby ręką Myrona
natchnionego nocnym gwiazdozbiorem Rzeźbiarza.
Boska tkanina w niciach której każda żywa istota
promieniująca niczym gwiaździste sklepienie nieba
Geometria boskich znaków mówiących tak wiele
Centaur, Ptak Rajski, Kompas, Żagiel, Kasjopeja.
Lecz spójrz na bliźniego swego, w nim boska tkanina
Oczy jego na strunach światła, i umysł, i serce
w boskich wodach skąpany, stworzony dla świata.
Nie ugnę się przed wyzwaniami, skały nawet skruszę
Twarz moją ozdobią migoczące mgławice
pokażę światu, żem boska istota, z Jego tkanin!
5. Dlaczego
poezja? Czemu piszesz wiersze? jak to się zaczęło?
Dlaczego poezja? Po raz pierwszy to chyba
dlatego, że mnie to wciągnęło i
starałem się pisać jak najlepsze wiersze w angielskiej grupie poetyckiej, do
której zostałem zaproszony. Starałem się nie pisać gorzej niż inni, a raczej
jak najlepiej. Do tego stopnia, że byłem już znanym poetą w grupach poetyckich
anglojęzycznych. No i potem to już stało się czymś, co naturalnie
kontynuowałem. Sam jestem administratorem czterdziestotysięcznej grupy
poetyckiej w języku angielskim (Poetry Universe), jak i w paru innych
angielskich grupach na Facebooku. W języku polskim też mam swoja grupę poetycką
na Facebooku, tzw. Symfonię Poetów, Pisarzy i Artystów. No i oczywiście, należę
do Klubu Poetów Niepokornych.
6. Gdzie
szukasz inspiracji? Co napełnia cię natchnieniem? Co cię motywuje?
Też nie ma reguły. Inspiracja jest we wszystkim.
A natchnienie? Tak, raczej od czasu do czasu jest tego trochę, ale głównie jest
to intelektualne podejście do poezji, po prostu piszę to, co chcę pisać,
pracuję nad tym. Moim zdaniem każdy może zostać poetą, tylko powinien myśleć
przy tym, co pisze. Oczywiście, wyobraźnia jest wielkim plusem, wykształcenie,
bogactwo polskiego słownictwa, talent, mnóstwo innych rzeczy.
7. Czym
jest talent? Czym jest natchnienie? Skąd się biorą?
Talent i natchnienie to czynniki
umysłowości, stopnia intelektu, umiejętności wykorzystywania zdobytej wiedzy,
logika ale i wyobraźnia, umiejętność wyrażenia tego o czym się myśli i co się
czuje, zwłaszcza wielkowymiarowość spojrzenia na siebie, ludzi i świat.
8. Kiedy
sięgasz po pióro? W jakich sytuacjach?
Normalnie, gdy mam czas, po pracy na ogół. Najlepiej mi się pisze w weekendy.
Sauron,
kraina wojny i pokoju
/Dyptyk
sonetowy/
Fragment z "Boskiego
Chóru"
1. Anioł
Victor w modłach snu…
Głazy, nieubłagane głazy lecą na głowy nieszczęsnych
Boże, litości! Lecz litości nie ma! Sauron!
Na domiar złego błysk na horyzoncie
i podniebny grzyb gdzie były piękne widnokręgi.
Złowróżbna cisza i nagły świst nasiąknięty jadem
co zmiata wszelkie życie z siłą gwiezdnego grzmotu
w proch obróceni, nie ręki Boskiej ale ręki ludzkiej
nowa era ostatecznej zarazy, zgładzonej planety. Omen!
Kamienne głazy, przemówcie! Do rozsądku ludzkiego!
Niech krzyk niemocy, na wpół otwarte usta
rozsypujące się w proch nie nam dane!
Sauron! Stań się krainą pokoju, zwycięstwa aniołem!
Bogurodzico! Pani Nasza, Jasnogórska, dopomóż!
Albowiem Sauron ma znaczyć pokój. Nie wojnę i pokój!
2. Anielica Donna Madonna zwraca się do aniołów…
Patrzcie! W strumyku rześkiej wody dziecko pragnienie gasi
Patrzcie! W strumieniu tym toż samo młody człowiek robi
Patrzcie! Jak i starzec pragnienie swe w nim gasi
To wieczny strumień pokoju! Saurion pokoju!
Ten strumyk ze źródeł wieczności gdzie gwiezdne oazy
a w nich zwiastuńcze pegazy światła w orężu pokoju
Ze źródeł wieczności gdzie gejzery na gwiezdnych bezdrożach
strumyk ten nadziei jak wiosny anioły, w blasku Słońca.
Źródła wieczności spryskajcie z deszczem, wsiąknijcie w glebę
urodzajna niechaj będzie kraina pokoju, Sauron
w mozaice widnokręgów, od Wisły po Amur, po Nil, po Amazonię.
Źródła wieczności, księgi wieczności, człowiek nie kamień!
Pulsuje życiem, tchnie nim jak zegar Wszechświata
O! Módlmy się, Bogurodzico, by Sauron znaczył nas wszystkich!
Głazy, nieubłagane głazy lecą na głowy nieszczęsnych
Boże, litości! Lecz litości nie ma! Sauron!
Na domiar złego błysk na horyzoncie
i podniebny grzyb gdzie były piękne widnokręgi.
Złowróżbna cisza i nagły świst nasiąknięty jadem
co zmiata wszelkie życie z siłą gwiezdnego grzmotu
w proch obróceni, nie ręki Boskiej ale ręki ludzkiej
nowa era ostatecznej zarazy, zgładzonej planety. Omen!
Kamienne głazy, przemówcie! Do rozsądku ludzkiego!
Niech krzyk niemocy, na wpół otwarte usta
rozsypujące się w proch nie nam dane!
Sauron! Stań się krainą pokoju, zwycięstwa aniołem!
Bogurodzico! Pani Nasza, Jasnogórska, dopomóż!
Albowiem Sauron ma znaczyć pokój. Nie wojnę i pokój!
2. Anielica Donna Madonna zwraca się do aniołów…
Patrzcie! W strumyku rześkiej wody dziecko pragnienie gasi
Patrzcie! W strumieniu tym toż samo młody człowiek robi
Patrzcie! Jak i starzec pragnienie swe w nim gasi
To wieczny strumień pokoju! Saurion pokoju!
Ten strumyk ze źródeł wieczności gdzie gwiezdne oazy
a w nich zwiastuńcze pegazy światła w orężu pokoju
Ze źródeł wieczności gdzie gejzery na gwiezdnych bezdrożach
strumyk ten nadziei jak wiosny anioły, w blasku Słońca.
Źródła wieczności spryskajcie z deszczem, wsiąknijcie w glebę
urodzajna niechaj będzie kraina pokoju, Sauron
w mozaice widnokręgów, od Wisły po Amur, po Nil, po Amazonię.
Źródła wieczności, księgi wieczności, człowiek nie kamień!
Pulsuje życiem, tchnie nim jak zegar Wszechświata
O! Módlmy się, Bogurodzico, by Sauron znaczył nas wszystkich!
9. Co
ci przeszkadza w pisaniu?
Sprawy przykre, które odrywają mnie od tego
co chcę, ludzie, którzy sprawiają kłopot, problemy dnia codziennego.
10.
Jak sobie radzisz ze zniechęceniem?
Na ogół automatycznie odrzucam. Nie ma czegoś takiego. Oczywiście,
każdy człowiek od czasu do czasu przechodzi przez pewien etap kryzysu, to
ludzkie, ale ja staram się nie popuszczać czegoś takiego do siebie. Chyba coś w
rodzaju pozytywnego myślenia.
11.
Jak rozwijasz swój warsztat poetycki?
Sukcesywnie w wielu kierunkach. Obecnie
pracujemy nad „Boskim Chórem” – jak już wspomniałem. Zamierzamy napisać 10
tomów, i nie jest to antologia, ale dramat poetycki, poemat, z wieloma autorami.
Bohaterzy to głównie Anna i Konrad na Ziemi a w Niebiosach archaniołowie,
archanielice i aniołowie. Wszyscy z nich przewijają się przez kolejne tomy, są
intrygi, jest akcja…
12.
Twoje książki poetyckie – jak powstały? O czym
są? Dlaczego takie, a nie inne wiersze?
Głównie są to dwa rodzaje książek: udział w
antologiach poetyckich, częściowo wiersze sztuki dla sztuki czyli ekspresja
piękna słowa poetyckiego, a częściowo są to wiersze ze spojrzeniem na obecne i
przeszłe czasy, na problemy międzyludzkie, jak i w jakimś sensie wiersze typu
protest, opierające się głównie na podstawowym fundamencie jakim jest wolność,
pieśni i hymny do wolności w jakimś sensie. Trochę wierszy napisanych jest w
formie sonetowej, dialogu sonetowego z wybitnym poetą, Konradem Stawiarskim,
które zawarte są w „Boskim Chórze”.
13.
Biogram: kilka słów o mnie (do stopki pod
tekstem)
Zaczął swoją przygodę z poezją stosunkowo
niedawno, bo w roku 2013 ale z prawdziwym impetem. Najpierw na światowych
stronach w języku angielskim. W kilku grupach anglojęzycznych jest
administratorem, między innymi w „Poetry Universe”, „The River of Poetry”,
„Poetry Critique” i „Poetry Legends”. Od lutego 2017 roku jest członkiem w
„Kształtach Słów”, „Peron literacki” i kilku innych polskich grupach
poetyckich, w których próbuje z rozmachem pisać poezję w języku polskim, z
sukcesem. W grupie “Symfonia Poetów, Pisarzy i Artystów” jest Administratorem i
z własnej inicjatywy kontynuuje pisanie nowych tomów „Boskiego Chóru” jako
dzieło zbiorowe razem z innymi Autorami, członkami grupy. Jest już opublikowany
w dwóch antologiach Wydawnictwa „Astrum” i również trzech antologiach
Wydawnictwa „Krywaj” a w języku angielskim ma opublikowaną swoją poezję między
innymi w takich dziełach jak „Magnus Opus”, „Quo Vadis” czy „Heartbeat”.
Jest członkiem honorowym Międzynarodowego
Stowarzyszenia Artystów, Autorów, Dziennikarzy i Prawników “Virtualia Art”.
Tadeusz Hutyra jest tym, który zainicjował to
wielkie dzieło i jest głównym motorem napędowym i trzonem kolejnych tomów
Boskiego Chóru, obok Konrada Stawiarskiego i Kasi Dominik, z pomocą wielu
innych Autorów. Uczestnik Warszawskich Targów Książki ’2018, promujący “Boski
Chór”.
Fragment z Boskiego Chóru, tom
5-ty:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10213776355702011&set=a.1187528007259.2029350.1200081205&type=3&theater
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10213776355702011&set=a.1187528007259.2029350.1200081205&type=3&theater
Fragment z Boskiego Chóru, tom
6-ty:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10213901937721483&set=a.1187528007259.2029350.1200081205&type=3&theater
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10213901937721483&set=a.1187528007259.2029350.1200081205&type=3&theater
Komentarze
Prześlij komentarz